prof. Ursula Ströbele | „Milcząca wiosna”. Systemy ekologiczne i aktywizm w sztuce (rzeźbiarskiej) od lat 60.

Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa serdecznie zaprasza na wykład prof. Ursuli Ströbele (Zentralinstitut für Kunstgeschichte w Monachium) – „Milcząca wiosna”. Systemy ekologiczne i aktywizm w sztuce (rzeźbiarskiej) od lat 60. / ‘Silent Spring‘. Ecological Systems and Activism in the (Sculptural) Arts since the 1960s

Termin: 29.04.2021 godz. 18.00-19.30

Online: meet.google.com/tjk-mxmu-xhf

Transmisja na żywo: https://stream.meet.google.com/stream/a09999b5-454c-4628-b817-2e49438f48c9

Wykład online odbędzie się w języku angielskim z konsekutywnym tłumaczeniem na język polski.

>>>WYDARZENIE NA FB<<<

„W dwudziestym wieku (…) wrażliwość artysty wkroczyła w nową fazę orientacji, której głównym celem jest zapewnienie formatu dla rodzącej się świadomości ekologicznej.”

Opierając się na tym cytacie Gyorgy Kepesa (1972) i biorąc za punkt wyjścia kultową książkę Rachel Carson Silent Spring (Milcząca wiosna, 1962), wykład analizuje ciągły wzrost wzajemnych powiązań między sztuką a zagadnieniami ekologicznymi, na przykładach artystycznych, takich jak nie-ludzkie żywe rzeźby i systemy biologiczne Hansa Haacke (1965-72), sytuacje rzeźbiarskie Pierre’a Huyghe’a Untilled (2012) i After ALife Ahead (2017), rzeźby Anne Duk Hee Jordan przedstawiające żywność czy Center for the Living Things Diany Lelonek (od 2016).
Patrząc z perspektywy około 60 lat, relacje między sztuką a tym, co nazywano „naturą” jako pojęciem historycznym, kulturowym i naukowym, uległy istotnym przemianom. Jak wiadomo, w ostatnich dziesięcioleciach coraz większy wpływ na sztukę wywierały różne teorie post-(human)natury i eko-fantastyki. Pozostawiając za sobą utrwalone dualizmy i ograniczające dialektyki, rozszerzona idea ekologii może pomóc zbliżyć się do tych pozycji artystycznych i ich specyficznej rzeźbiarskiej estetyki żywych fenomenów.

„In the twentieth century […] the artist’s sensibility has entered a new phase of orientation which its prime goal is to provide a format for the emerging ecological consciousness.“

Based on this quote by Gyorgy Kepes (1972) and taking Rachel Carson‘s iconic book ‘Silent Spring‘ (1962) as a departing point, the lecture examines the continuous growth of interconnectedness between art and ecological issues, using artistic examples such as Hans Haacke‘s non-human living sculptures and biological systems (1965-72), Pierre Huyghe‘s sculptural situations Untilled (2012) and After ALife Ahead (2017), Anne Duk Hee Jordan‘s food sculptures or Diana Lelonek‘s Center for the Living Things (since 2016).

Looking back at a timespan of around 60 years, the relationship between the arts and what has been called ‘nature‘ as historic, cultural and scientific concept has undergone major shifts. Various theories of post-(human)nature and eco-fiction have become more and more influential during the last decades as is well-known. Leaving behind established dualisms and restricting dialectics, an expanded idea of ecology might help to approach these artistic positions and their specific sculptural aesthetics of the living.

Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Miasta Poznania