Natalia Szkraba | Po prostu litery / Just Letters

Po prostu litery

Czym jest dla nas życie? Kim jesteśmy? A dlaczego tu jesteśmy? W naszym codziennym zgiełku rzadko zastanawiamy się nad tymi pytaniami. Jesteśmy zanurzeni w chwili. Pogrążamy się w codziennych problemach, problemach przetrwania, problemach społecznych, ekonomicznych, politycznych. Ale moim zdaniem jest coś więcej, coś, czego człowiek może nie być w stanie pojąć.

Otaczają nas ludzie. Codziennie komunikujemy się z kimś. Sami jesteśmy w ciągłej komunikacji z sobą, myśli pojawiają się i znikają. Obserwujemy, co się dzieje, uczestniczymy w tym, co się dzieje. Jednym z głównych obiektów naszej rzeczywistości jest człowiek. Czasami trudno jest nam wyczuć lub zrozumieć innych ludzi, ich myśli lub działania. Jedną z form komunikacji jest język. To z kolei można przekształcić w litery, słowa, zdania. Ale zanim to się stanie, przychodzi do nas myśl.

W moim projekcie chciałam pokazać związek między myślami jednych ludzi a percepcją innych ludzi (widzów). Myśl jako pamięć, myśl jako percepcja, myśl o lękach, myśl jako decyzja, myśl jako działanie. Człowiek jest jak naczynie wypełnione myślami. I czasami innym ludziom trudno jest zrozumieć, zobaczyć, znaleźć te nasze myśli. Kiedy jedna osoba dzieli się swoimi myślami z drugą osobą, ta myśl nabiera już nieco innego znaczenia.Nasza komunikacja jest czasami trudna z tego powodu, ponieważ osoba często jest subiektywna i nie zawsze może patrzeć na to, co dzieje się, z zewnątrz.

PO PROSTU LITERY. Ten projekt dostarcza odpowiedzi na sześć pytań. To tylko litery, tylko słowa, tylko zdania. Ale przebyli długą drogę, aby być tutaj, w tym miejscu i w tej przestrzeni. Mam nadzieję, że te odpowiedzi pomogą przekazać wizerunki osób, które uczestniczyły w projekcie, pomogą w kontakcie z ich myślami. I pozwolą stworzyć pewien ogólny obraz współczesnej młodzieży. Chciałabym, żeby te odpowiedzi przemówiły do ​​widza.

Również w projekcie poruszam temat Maski. Maska jako obraz, przez który inni ludzie postrzegają osobę, Maska jako obraz, przez który postrzegany jest ten świat. Maska jest symbolem przemiany, zmiany, a jednocześnie ukrycia, tajemnicy. Maska obdarzona jest zdolnością przekształcania teraźniejszości w pożądaną, pokonywania krawędzi własnej natury. Maski w antycznym teatrze nie tylko śmiały się czy płakały, ale uosabiały dziesiątki różnych typów ludzkich i stanów umysłu. Ciekawe, że starożytni Grecy nie nazywali masek teatralnych „maskami”. Grecy zwykli mówić „prosopon”, co dosłownie oznacza „to, co widzisz przed sobą”. Starożytni Grecy oznaczali tym samym słowem twarz. Oznacza to, że zarówno twarz, jak i maska ​​teatralna były „prosoponem”.

Projekt ma również charakter socjologiczny, wysłałam 168 listów z pytaniami i otrzymałam 14 odpowiedzi, które wzięłam za podstawę mojego projektu. Pytania wysłano do Polaków w wieku od 25 do 40 lat, którzy zajmują się twórczą działalnością. Pytania to: Osoba, która najsilniej wpłynęła na Twoje poglądy? Dlaczego? Czego najbardziej się boisz? Przedmiot, który kojarzysz  ze swoją osobą? Dlaczego? Jakie jest Twoje pierwsze wspomnienie w życiu? Zamknij na chwilę oczy, co widzisz? Gdybyś mógł(a) wysłać wiadomość na cały świat, co byś powiedział(a) w 30 sekund?  Projekt składa się z kilku arkuszy graficznych i filmów. 154 osoby nie przysłały odpowiedzi na pytania, zostało to przedstawione w formie instalacji.

W arkuszach graficznych i filmach połączyłam dwa języki: polski i białoruski. Język białoruski jest reprezentowany przez alfabet polski. W tej części projektu chciałam pokazać temat Pogranicza. Jaki jest wzajemny wpływ dwóch kultur, dwóch narodów. Pogranicze polsko-białoruskie, wpływy i podobieństwa języków, muzyki, sztuki ludowej. Pogranicze to dla mnie przede wszystkim przekraczanie granic własnej kultury, wkraczanie na styk kultur, ich dialog.

Natalia Szkraba

1988 urodzona w Soligorsku, Białoruś

2008-2011 studia w Państwowym College’u Sztuk Pięknych w Homlu (wydział- Malarstwo)

2011-2017 studia w Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuk Pięknych (wydział-  Monumentalno-Dekoracyjne Malarstwo)

2021- stypendystka Pro­gramu Sty­pen­dial­nego Mi­ni­stra Kul­tu­ry Gaude Po­lo­nia

PO PROSTU LITERY
Kurator: prof. dr Janusz Bałdyga
Zdjęcia: Paweł Turłaj
Aktorka: Katierina Szimanowicz

Just letters

What is life for us? Who are we? Why are we here? In our daily hustle and bustle, we rarely reflect on these questions. We are immersed in a moment. We plunge into everyday problems, issues of survival, as well as in social, economic and political problems. In my opinion, however, there is something more that a human being may not be able to comprehend.

We are surrounded by people. We communicate with someone every day. We are in constant communication with ourselves, thoughts appear and disappear. We observe what is happening and participate in what is happening. Man is one of the main objects of our reality. Sometimes it is difficult for us to sense or understand other people, their thoughts and actions. Language is one form of communication. This, in turn, can be turned into letters, words and sentences. But before that happens, thoughts come to us.

In my project, I intend to show the relationship between the thoughts of some people and the perception of others (viewers). A thought as memory, a thought as perception, a thought about fears, a thought as a decision, a thought as an action. Man is like a vessel filled with thoughts. And sometimes it is difficult for other people to understand, see and find our thoughts. When one person shares their thoughts with another person, that thought takes on a slightly different meaning. Therefore, our communication is sometimes difficult because the person is often subjective and cannot always see what is happening from the outside.

JUST LETTERS. This project answers six questions. These are just letters, just words, just sentences. But they have come a long way to be here in this place and in this space. I hope that these answers will help convey the images of people who participated in the project and will make it easier to come into contact with their thoughts. And they will allow you to create a certain general image of today’s young people. I would like these answers to appeal to the viewers.

In my project, I discuss the subject of a mask. A mask as an image through which other people perceive a person, a mask as an image through which this world is perceived. The mask is a symbol of transformation, change and, at the same time, concealment and mystery. The mask is endowed with the ability to transform the present time into the desired one and to overcome the limits of one’s nature. In the ancient theatre, masks not only laughed or cried, but also embodied dozens of different human types and states of mind. Interestingly, the ancient Greeks did not call theatrical masks ‘masks’. The Greeks used to say ‘prosopon’, which literally means ‘what you see in front of you’. The ancient Greeks referred to face with the same word. This means that both a face and a theatrical mask were ‘prosopon’.

The project is also sociological in nature. I sent 168 letters with questions and received 14 responses, which I used as the basis for my project. The questions were sent to Poles aged 25 to 40 who were involved in creative activities. The questions were as follows: ‘What person has influenced your views the most?’; ‘Why?’; ‘What are you most afraid of?’; ‘What item do you associate with yourself?’; ‘Why?’; ‘What is your first memory in life?’; ‘Close your eyes for a moment, what can you see?’; and ‘If you could send a message all over the world, what would you say in 30 seconds?’. Overall, 154 people did not send any answers to the questions, which has been presented in the form of an installation. The project consists of several graphic sheets and films.

In my graphic sheets and films, I have combined two languages: Polish and Belarusian. The Belarusian language is represented by the Polish alphabet. In this part of the project, I want to show the topic of the Borderland. What is the mutual influence of two cultures, two nations. The Polish-Belarusian borderland and the influences and similarities of the languages, music and folk arts. Borderland for me is, above all, crossing the boundaries of my own culture and entering the meeting point of cultures and their dialogue.

Natalia Szkraba

1988 – born in Soligorsk, Belarus

2008-2011 – studied at the State College of Fine Arts in Gomel (the Faculty of Painting)

2011-2017 – studied at the Belarusian State Academy of Fine Arts (the Faculty of Monumental and Decorative Painting)

2021 – is a scholarship holder of the Gaude Polonia Scholarship Programme of the Minister of Culture

JUST LETTERS
Curator: prof. Dr. Janusz Bałdyga
Photos: Paweł Turłaj
Actress: Katierina Szimanowicz